بررسی واکنش پذیری هیجانی در موقعیتهای آزارنده، و تأخیر در بازگشت به خط پایه، در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

. مقدمه: اختلالهای هیجانی در زیربنای علائم اختلال شخصیت مرزی قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نیمه-آزمایشی واکنشهای هیجانی به موقعیتهای آزارنده، در بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی، و آزمون تأخیر در بهبود وضعیت هیجانی، پس از تجربه هیجانهای ناخوشایند صورت گرفت. روش: از میان بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر سنندج، که با تشخیص روانپزشکان، دارای اختلال شخصیت مرزی بوده و همکاری در پژوهش حاضر را پذیرفتند، 30 نفر انتخاب، با اجرای آزمون میلون 3، ارزیابی شدند و وضعیت هیجانی خط پایه آنها، با استفاده از پرسشنامه وضعیت هیجانی، مشخص شد. سپس، وضعیت هیجانی آزمودنی ها طی اجرای متغیر آزمایشی (آزمون واکنش هیجانی به شکست، با هدف ایجاد موقعیتی آزارنده)، 2 مرتبه و بعد از آن، با فاصله 90 دقیقه ای از اتمام آزمایش، مجدداً ارزیابی شد. گروه همتا نیز همان سیر را طی کردند. یافته ها: تحلیل داده ها، بیانگر تفاوت معنادار دو گروه، در نتایج آزمونها بود. اما، در مورد بازگشت به خط پایه، تنها احساسهای افسرده وار، تأخیری طولانی داشتند. نتیجه گیری: گروه بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی واکنش پذیری هیجانی شدیدتری به موقعیت های آزارنده دارند و واکنشهای هیجانی افسرده وار آنها، پایداری بیشتری از خود نشان می دهند. این نتایج، تأیید کننده پیوند اختلال شخصیت مرزی و اختلالهای خُلقی است.